ه تنهایی سفر برویم و یا با دوستان!؟

آیدین غفار نژاد مهربانی / کتاب سفر با دوچرخه

سفر با دوچرخه بر اساس اینکه شما تصمیم داشته باشید تنهایی به سفر بروید و یا با دوستانتان همراه شوید و یا در قالب یک گروه بزرگ سفر را تجربه کنید می تواند بسیار متفاوت باشد. وقتی که تنهایی سفر می کنید، این شما هستید که تعیین می کنید با چه سرعتی حرکت کنید، کجا برای نوشیدن فنجان قهوه توقف کنید و کجا برای عکاسی بایستید.

شما تعیین می کنید که برای هر روزتان چقدر هزینه کنید بدون اینکه مجبور باشید از محدودیت های گروه برای هزینه های یکپارچه مثل خوردن غذا در رستورانی خاص تبعیت کنید. و اگر خسته اید می توانید سفرتان را برای یک روز تعطیل کنید. هنگامی که تنها هستید، فرصت زیادی دارید تا با فکرهایتان مشغول باشید. در پایان شما احساس موفقیت ویژه ای خواهد داشت چون انعطاف پذیری و قدرت لازم را داشته اید که بتوانید به تنهای به چالش های پیش رو در مسیر غلبه کنید. سفر به تنهایی می تواند برخی مواقع مشکل باشد. مثلا در مسیرهایی که از کویر و بیابان می گذرند و وقتی در روز بیش از ۱۰ بار پنچری داشتید و کسی برای کمک و روحيه دادن به شما نبود، ممکن است سفر برای شما آزار دهنده باشد. سفر با دوستان دقیقا عکس این است. اگر با دوستان سفر کنید شما کسانی را دارید که گذر از مراحل مسیر را با آنها جشن بگیرید. همچنین در شرایطی که شما بیمار شوید، دوچرخه تان آسیب بیند و یا دچار طوفان شوید کسی را دارید که یاری تان کند. ولی با دقت انتخاب کنید. کسانی که در خانه دوستان خوبی هستند وما دوستان خوبی برای سفر نیستند. بسیار ضروری است که قبل از برنامه ریزی برای سفر، مطمئن شوید که در خصوص جزئیات آن دیدگاه های مشترکی دارید. وقتی شما دوست دارید دوچرخه سواری را ساعت ۷ شروع کنید ولی دوستتان مایل است دیر از خواب بیدار شود شرایط شما بجای شرایط تفریح بیشتر استرس خواهد بود. سازش کلید اصلی است. آماده شوید که به خوبی سازش داشته باشید. سفر با یک گروه تلاشی است برای رسیدن به یک تصمیم جمعی. این بدان معنی است که همیشه در گروه کسی هست که تصمیم باب میل او نبوده است. در گروه های بزرگتر مزایا و معایبی که در سفر با دوستان گفته شد پر رنگ تر است. معمولا این نوع گروه ها یک نفر به عنوان مدیر دارند. این بدان معنی است که شما مسئولیت تعیین مسیر را به شخص دیگری واگذار کرده اید و نیازی به داشتن نقشه ندارید. صرفا باید از نفری که جلوتر از همه در حال حرکت است تبعیت کنید و هنگامی که به مشکلی برخورد می کنید، ۲۰ نفر مشتافتند تا به شما کمک کنند. از سوی دیگر، چیزی بسیار ساده مانند توقفی کوتاه برای صرف قهوه می تواند بیشتر از یک ساعت به طول انجامد. همچنین ایجاد شرایط آرامی که بتواند برای تمامی ۲۰ نفر جذاب باشد نیز سخت است. در یک گروه کوچک شما می توانید برای مدتی از تیم فاصله بگیرید و جلوتر بروید ولی در یک تیم بزرگ معمولا یک نفر جلوتر از همه است و همه باید پشت سر او حرکت کنند و همه گروه می بایست کامل از گروه تبعیت کنند. مواردی مانند کمپ در طبیعت و یا توقفی کوتاه برای عکاسی که در گروه های کوچک دوستانه و یا سفر انفرادی، بسیار ساده اند ممکن است در گروههای بزرگ ناممکن باشند.

پیش از آنکه با کسی در سفر با دوچرخه همراه شوید این سوالات را از همدیگر بپرسید.

2- می خواهید با چه سرعتی حرکت کنید؟

3- بودجه ای که برای هر روز در نظر گرفته اید چقدر است؟

4- آیا می توانیم اقامت در هتل، کمپینگ ها و یا کمپ در طبیعت را آزادانه انتخاب کنیم؟

5- معمولا از هر چند روز یکبار، روز استراحت در نظر می گیرید؟

6- هر روز رکابزنی را چه ساعتی آغاز می کنید؟

7- در شرایط بد آب و هوایی سفر را ادامه می دهیم یا سرپناهی پیدا کرده و سفر را کوتاه می کنیم؟

8- می خواهید غذا را با هم درست کنیم یا هر کس برای خودش؟

9- به نظر شما چالش برانگیز ترین بخش سفر شما چیست؟

10- روز ایده آل شما در یک سفر با دوچرخه چیست؟

منبع: http://docharkhehmag.ir/